(zaplątać się)

См. также в других словарях:

• zaplątać się — Język się komuś zaplątał zob. język 3 …   Słownik frazeologiczny

• zaplątywać się – zaplątać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać zaplątaniu, okręcać się bezładnie wokół czegoś; motać się, gmatwać się, supłać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Włosy, nici zaplątały się. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaplątać — dk IX, zaplątaćplączę, zaplątaćplączesz, zaplątaćplącz, zaplątaćał, zaplątaćany rzad. zaplątywać ndk VIIIa, zaplątaćtuję, zaplątaćtujesz, zaplątaćtuj, zaplątaćywał, zaplątaćywany «plącząc zamotać, zaczepić jedno o drugie; splątać» Zaplątać nici,… …   Słownik języka polskiego

• zagubić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zostać zagubionym, zawieruszonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zagubiły się komuś ważne notatki. Zagubiła się gdzieś pożyczona książka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zakałapućkać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zakałapućkać sięam się, zakałapućkać sięa się, zakałapućkać sięają się, pot. reg. {{/stl 8}}{{stl 7}} zaplątać się w czymś, zagmatwać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Całkiem się w tych barokowych wywodach… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapleść — dk XI, zapleśćplotę, zapleśćpleciesz, zapleśćpleć, zapleśćplótł, zapleśćplotła, zapleśćpletli, zapleśćpleciony zaplatać ndk I, zapleśćam, zapleśćasz, zapleśćają, zapleśćaj, zapleśćał, zapleśćany «złączyć pasma czegoś, pręty, listwy przekładając… …   Słownik języka polskiego

• stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń …   Słownik języka polskiego

• poplątać — dk IX, poplątaćplączę, poplątaćplączesz, poplątaćplącz, poplątaćał, poplątaćany 1. «splątać jedno po drugim, splątać wiele czegoś, pozaczepiać jedno o drugie» Poplątać nici. Poplątane gałęzie, korzenie. Wiatr poplątał nam włosy. 2. «zagmatwać,… …   Słownik języka polskiego

• uwikłać — dk I, uwikłaćam, uwikłaćasz, uwikłaćają, uwikłaćaj, uwikłaćał, uwikłaćany «wciągnąć kogoś w coś kłopotliwego, nieprzyjemnego, wplątać, wmieszać kogoś w jakąś sprawę» Uwikłać kogoś w jakąś aferę, w przewlekły spór, w proces (sądowy). Uwikłać kraj… …   Słownik języka polskiego

• zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… …   Słownik języka polskiego

• wmotać — dk I, wmotaćam, wmotaćasz, wmotaćają, wmotaćaj, wmotaćał, wmotaćany 1. «wplątać, wwikłać w coś» Nitka wmotana w maszynę. 2. «wprowadzić kogoś w trudną, kłopotliwą sytuację; wrobić kogoś» Wmotano go w cudze sprawy. wmotać się 1. «zaplątać się,… …   Słownik języka polskiego